Ev kredisi faizleri bir yıldan fazla süredir 7200 dolar artıyor. Bu nasıl bir deneyim? Washington'daki siyasi oyunlar ve Fed'in para savaşı, sıradan insanların cüzdanına cerrahi operasyon yapmaya devam ediyor.

Hükümetin kapanması olayı, yüzeysel olarak bakıldığında yetkililerin tatil yapması gibi görünebilir, ancak aslında piyasa "kör uçuş" durumuna sokuluyor. Dış ticaret çevresinde en büyük kriz, işlerin durması değil, Çalışma Bakanlığı'nın doğrudan tarım dışı istihdam verilerini durdurmasıdır—yani stok mu dolduruyorsunuz yoksa temizliyor musunuz? Bu tamamen tahmine bağlı. Trump yakın zamanda sağlık sigortası konusunu görüşmek istediğini açıkladı, her ne kadar somut bir ilerleme olmasa da, en azından uzlaşma sinyali verdi. Kısa vadeli bütçe tasarısı geçerse, hükümet 45 günlük esneklik kazanır, ekonomik veriler yeniden güncellenir ve piyasa en azından tahmin yapma körlüğünden kurtulur, kurallara uygun hareket eder.

Peki, veriler tekrar normale döndü mü? ABD Merkez Bankası (Fed) zaten net bir tutum belirtti: hayal kurmayın, faiz indirimleri yok. En son toplantı tutanaklarındaki "Enflasyon riski hala yüksek" ifadesi, Mart ayındaki faiz indirim olasılığını %70'ten %30'a düşürdü. Daha da sert olanı, Bank of America'nın tahminine göre, Powell 2026 Mayıs ayına kadar başkanlık yaparsa, temel faiz oranı %3.75-4 aralığında kalacak. Başka bir deyişle, eskiden kullanılan "faiz artır- duraklat- faiz indir" senaryosu tamamen geçersiz hale geldi; yüksek faiz artık geçici bir önlem değil, uzun vadeli bir gerçeklik haline geldi.

Yüksek faiz döneminin norm hale gelmesi ne anlama geliyor? Hesap yapınca anlaşılıyor: 300 bin dolarlık ev kredisi, %4 ve %7 faiz oranlarıyla, aylık taksit farkı 600 dolar olur. Bir yıl sonunda, bu fazladan 7200 dolar ek maliyet anlamına gelir—bu, çocukların iki yıl üniversite okuması için yeterlidir.