Japonya'nın liderliği, enflasyonun şu anda nasıl geliştiğine karşı çıkıyor. Odak? Ücret artışının, sadece arz tarafı baskıları veya dış şoklar değil, fiyatlardaki artışın gerçek itici gücü olmasını istiyorlar.

Eleştiriler, enflasyon rakamları ile gerçek alım gücü arasındaki kopma üzerine yoğunlaşıyor. Fiyatlar anlamlı maaş artışlarıyla birlikte yükseldiğinde, haneler sıkışıklık hisseder. Bu sadece ekonomik bir teori değil - cüzdanlara doğrudan etki ediyor.

Bu duruşu ilginç kılan şey: geleneksel para politikası genellikle enflasyonu kontrol edilmesi gereken bir şey olarak değerlendirirken, burada *kaynağın* önemli olduğuna dair bir kabul var. Ücret kaynaklı fiyat artışı aslında daha sağlıklı bir ekonomiyi işaret edebilir. Bu, işletmelerin yetenek için rekabet ettiği, çalışanların pazarlık gücüne sahip olduğu ve tüketimin organik bir destek bulduğu anlamına gelir.

Mevcut enflasyon seviyeleri, bu temelden yoksun oldukları için sorunlu olarak işaretleniyor. İthal maliyetler ve eski teşvik etkileri ağır yükü üstleniyor. Bu da istikrarsızlık yaratıyor.

Makro eğilimleri izleyen herkes için - özellikle bunların risk varlıkları ve alternatif piyasalarda nasıl yankılandığına - bu önemlidir. Büyük ekonomiler, ücret gücünden kaynaklanmayan enflasyonla mücadele ettiğinde, bu durum mali politikalardan küresel sermaye akışlarına kadar her şeyi şekillendirir. Merkez bankası yanıtları değişir. Varlık korelasyonları kayar.

Temel mesaj: sürdürülebilir ekonomik ivme, sadece fiyat etiketlerinin artması değil, gelir artışı gerektirir.