Önemli bir Avrupa bankacılık yöneticisi, kurumsal ortaklıklar hakkında ilginç bir bakış açısı sundu. Önde gelen bir İtalyan bankasının başkanı, Avrupa'nın en büyük varlık yöneticilerinden biriyle olan ilişkilerinin kesin olmadığını açıkça belirtti - her şey, her iki tarafın gerçekten fayda sağlayıp sağlamadığına bağlı.

Bu tür pragmatik bir duruş, ortaklıkların genellikle gösterişli bir şekilde duyurulup sessizce çözüldüğü kurumsal dünyada nadirdir. Yöneticinin "karşılıklı faydalar" konusundaki vurgusu, ilişkileri sadece görünüm için sürdürmekle ilgilenmediklerini öne sürüyor. Yüz milyarlarca varlık yöneten bir varlık yönetimi devi için bu, geleneksel finansal kurumların ittifaklarını yapılandırma biçimlerinde potansiyel değişikliklerin sinyalini verebilir.

Bunu dikkat çekici kılan nedir? Bunlar kriptoya özgü şirketler değil, ancak ortaklık esnekliğine yaklaşımları, DeFi protokollerinde gördüğümüzü yansıtıyor—değer, miras anlaşmalarının dikte ettiği yerde değil, karşılıklı avantajlı yerlerde akıyor. Geleneksel finansın merkeziyetsiz modellerden öğrenmesi mi? Belki de bu fazla derin bir okuma, ama benzerlik göz ardı edilemeyecek kadar bariz.