Geçen sonbaharda bir öğleden sonra, kuzenim tek başına balkonun köşesine kıvrılmıştı, küllükte yarım kutudan fazla sigara izmariti vardı. Telefonun ekranı sürekli açıktı, bakiye kısmında 3600U yazıyordu—bu, başta yatırdığı 360.000’in ardından elinde kalan son paraydı.

O gece faresini kırdı, tüm işlem yazılımlarını sildi ve kendi kendine homurdanıyordu: "Bu saçmalığı bir daha asla ellemem."

Bu yılki nisan ayında ise aniden beni kahve içmeye çağırdı. Daha yeni oturmuştuk ki, telefonu çıkarırken eli hâlâ titriyordu: "Ya bu parayla son bir kez şansımı denerim, ya da tamamen kabul ederim kaybettiğimi."

Kim bilebilirdi ki? Üç ay sonra o 3600U, tam 110.000U’ya çıktı. Sadece açığı kapatmakla kalmadı, üstüne 40.000’den fazla kâr etti.

Bu kez toparlanmasının sebebi şans değildi; canı yanarak öğrendiği üç katı kuralı vardı.

**Birinci kural: Parayı böleceksin, hepsini tek seferde riske atmayacaksın.**

3600U’yu dört parçaya böldü, her seferinde en fazla 900U (yani toplam paranın dörtte biri) kullanıyordu ve her işlemde %8’lik net bir zarar kesme noktası belirlemişti. Bir keresinde BTC aniden çakılmıştı, o açık uzun pozisyonu tam zarar kesme noktasında otomatik kapandı, sadece 72U kaybetti. Eskiden olsa, kesin inat edip tamamen sıfırlanana kadar tutardı.

**İkinci kural: Sadece net sinyalle işlem yap, dip-tepe tahminiyle uğraşma.**

Artık asla dipten almaya çalışmıyor, fiyat EMA50’nin üstüne oturup işlem hacmi belirgin şekilde artmadan pozisyona girmiyordu. Nisan ayında ETH 2800 doları kırdığında, o da alım yaptı; beş gün tuttu ve 4200U kazandı. Hedefe ulaşınca hiç uzatmadan pozisyonu kapattı.

**Üçüncü kural: Kârı cebine koy, gözün arkada kalmasın.**

Her seferinde getirisi %20’yi geçince, kazancının %70’ini stabil bir saklama hesabına aktarıyor. Mayıstaki rallide 6800U kazandı, hemen 4760U’yu çekti, kalan 2040U ile yeniden yatırım yaptı. Kendi sözleriyle: "Rakam ne kadar güzel olursa olsun, cebe girmeden hiçbir anlamı yok."

Şimdi günde sadece iki kez ekrana bakıyor: Sabah 9’da bir göz EMA ortalamasına, akşam 8’de stop-loss emrini kontrol ediyor, diğer zamanlarda piyasayı hiç takip etmiyor.

Bana şöyle dedi: "Eskiden hep açgözlülük ve inat yüzünden kaybettim. Şimdi kurallara harfiyen uyuyorum, ana param ne kadar az olursa olsun, azar azar büyütebiliyorum."

Bu piyasada aslında gerçek bir çıkmaz yok; tek tehlike, kaybedince pes etmek ve unutmak. Disiplini koruduğun sürece, her zaman toparlanmak için bir şans var.