DeFi protokolleriyle insanların nasıl etkileşimde bulunduğuna dair ilginç bir ayrım ortaya çıkıyor: bazıları sistemin neyi başarmaya çalıştıklarını anlamasını isterken, diğerleri kendi kurallarını adım adım yazmayı tercih ediyor.

Bunu yemek siparişi vermek gibi düşünün. Niyet odaklı, "Akşam yemeği için baharatlı bir şey istiyorum" demek ve sistemin detayları çözmesine izin vermek demektir. Senaryolu otomasyon? Bu, her malzemeyi ve pişirme talimatını kendiniz listelemek demektir.

Konuyla ilgili olan, bunlar rekabet eden felsefeler değil – farklı insanlar için farklı araçlar. Merkeziyetsiz finansal alanına yeni katılanlar genellikle teknik karmaşıklıkla mücadele ederler. Ne tür bir sonuç istediklerini biliyorlar ( belki "fiyat X'e ulaştığında token takası yap" ) ama bu mantığı nasıl kodlayacaklarını bilmeyebilirler. Niyet temelli bir arayüz bu tercümeyi gerçekleştirir.

Bu arada, deneyimli kullanıcılar önceden belirlenmiş seçenekler tarafından kısıtlanmış hissedebilir. Belirli stratejileri, hassas yürütme sıralamaları gerektiriyor. Onlar için, scriptable iş akışları, karmaşık işlemler için gereken ayrıntılı kontrolü sunar.

İlginç olan, platformların her iki yaklaşımı nasıl harmanlamaya başladığı. Temel niyet beyanlarıyla başlayabilir ve işin inceliklerini öğrenirken, stratejileriniz karmaşıklaştıkça yavaş yavaş özel betiklemeye geçebilirsiniz. Taraf seçmenize gerek yok—mimari, DeFi yolculuğunuzda bulunduğunuz yere uyum sağlar.

Bu çift katmanlı tasarım, merkeziyetsiz finansı, güç kullanıcıları için basitleştirmeden erişilebilir hale getirmenin anahtarı olabilir.